CZTERY ZAPALANE ŚWIECE ADWENTOWE
W każdą Niedzielę Adwentu zapalana jest kolejna świeca w adwentowym wieńcu. Każda z nich ma swoją nazwę i znaczenie.
„Świeca Proroka” (Świeca Nadziei) – zapalana w I Niedzielę Adwentu symbolizuje proroków, którzy zapowiedzieli przyjście Mesjasza.
„Świeca Betlejem” (Świeca Pokoju) – zapalana w II Niedzielę Adwentu na pamiątkę miejsca, w którym narodził się Zbawiciel.
Pozostały nam jeszcze dwie, z czego jedna jest różowa. Dlaczego?
„Świeca Pasterzy”, zwana Świecą Radości, zapalana jest w III Niedzielę Adwentu i przypomina pasterzy, którzy jako pierwsi ujrzeli Jezusa i ogłosili światu „radosną nowinę”. Niedziela ta nosi nazwę Gaudete („Radujcie się”), dlatego świeca ma radosny, różowy kolor.
Ostatnia ze świec zapalana jest w IV Niedzielę Adwentu i nosi nazwę „Świeca Aniołów”, albo Świeca Miłości. Symbolizuje ona aniołów, którzy objawili się pasterzom w grocie betlejemskiej, ogłaszając im narodziny Dzieciątka Jezus.
Czyli nie jest to zwykły wieniec, który ma tylko ładnie wyglądać. Jego symbolika jest bogata w treść i ma nam wskazywać na upływ czasu oczekiwania na Boże Narodzenie.
Taki wieniec, tylko oczywiście znacznie mniejszy, może stać również w domu każdego z nas, do czego serdecznie zachęcamy. 
