Rodzina, domownicy chorego lub personel szpitala powinni zachęcać pacjenta do spotkania z kapłanem, gdy chory jest jeszcze przytomny.
Sakrament Namaszczenie Chorych jest okazją do duchowego umocnienia chrześcijanina dotkniętego cierpieniem. Można go przyjmować wielokrotnie.
Nie należy więc odkładać wezwania księdza na ostatnią chwilę!
Wypada, aby w obrzędzie Namaszczenia Chorych uczestniczyli nie tylko chorzy, ale i ich domownicy. Przed przybyciem księdza trzeba przygotować:
- stół nakryty białym obrusem,
- krzyż i dwie świece,
- kropidło, wodę święconą,
- talerzyk z kilkoma kawałkami waty do otarcia rąk.
Przed świętami kapłani przynoszą Komunię św. chorym i starszym, którzy nie mogą pójść do kościoła (wówczas także spowiadają i udzielają Sakramentu Chorych). Chorych należy zgłosić wcześniej w kancelarii parafialnej lub w zakrystii, podając dokładny adres zamieszkania.
W nagłych wypadkach należy wezwać kapłana o każdej porze.
Sakramentu Namaszczenia Chorych udziela się chorym, a nie zmarłym. Dlatego nie wzywa się kapłana z sakramentem do osób, które już nie żyją. Zmarłym trzeba przygotować pogrzeb oraz modlić się za spokój ich dusz.
